shit

در این چهار سال بود که فهمیدم زندگی انتظار نیست، چیزی ست که میتوان ازآن لذت برد.

قلعه سفید

اورهان پاموک

بنفشه مبتلا به زونا شده. انقد خاطرات ترسناک از دردهای زونا شنیدیم که من و فرشته همی جور نشستیم جلوش منتظریم از درد منفجر شه اما خب خودش عادی می گه هنوز چیزی حس نمی کنم.

ایزوله
اتاق ده
پسر بچه چهار یا پنج ساله
کمبود پلاکت
ترکیدن مویرگ ها
صورت کبود
گوش های سیاه
لب ها کبود
سیاه سیاه

طفلکم
طفلکم
طفلکم
طفلکم




ته نوشت : اولین بار بود که هول کردم از دیدن بچه ای با این حال اومدم و تکیه دادم به کمد و ناخودآگاه هر کی جلوم می آمد سوال میکردم این چرا این جور شده ؟

Olmazsan Olmaz

Güliz Ayla

عیش بی یار مهیا نشود

حافظ

ته نوشت : سفرت به سلامت عزیز عمرم.

خوابش رو دیدم و دو روز تمام گریه کردم.



ته نوشت: بنفشه گفتنی نمی دانم چه بر سر من آمده که این گونه عنان احساس را از دست داده ام. نمی داند که بین من و او رازی بود. نمی داند که قلب پدرم در سینه او می تپید. نمی داند او عقبه من بوده. نمی داند ...

Şaha Doğru Giden Kervan

Ersin Perçin

در جیب کارگر ساختمان ای که چند روز پیش خودکشی کرد اینها را پیدا کردند :
یک شارژ هزار تومانی
شانه پلاستیکی
و یک دستخط برای باجناقش : کم آوردم آقا مهدی ..

+ انقدر کار دارم که تمام نمی شوند. انقد قول و عده به دیگرون دادم که به هیچ کدوم نمی رسم. سفر و بردن مادر پدر به شمال هم کابوس سوختن دو یا سه شبانه روز هست.


+ دیروز سُمن خواهر یاکوب رو تو لاله پارک دیدم. مست دیدنشم. حس خوب خوب خوبِ آشنایی ...

+ چه کنم؟ مدام دارم به انتخاب هایم شک می کنم ... شک خیلی قوی افتاده توی دلم.

امروز توی بخش به مادری گریان می گفتم گریه و اشک ریختن یک غریزه زنانه است اما روزگار با اتفاق هایش برای آدمی روزی را می سازد که آدمی این استعداد زنانه، این غریزه زنانه را از دست می دهد.

دیشب مامان و بابا رو دعوت کردم به ناهار و خوشگذرونی و کمی هواخوری.

ناهار امروز ظهر خیلی خوب بود با لبخند و تعریف خاطرات غذامون رو خوردیم و بعد ناهار زمان سرو چای شد، همراه چای با حلوا پذیرایی شدیم گفتم این حلوا بهونه ای که برا اسماعیل آقا یه فاتحه بخونیم که یکهو  همه گی شدیم اشک. وسط رستوران نشسته بودیم و چهار نفری هق هق گریه میکردیم .

زندگی بازیای عجیبی داره...یه ورقی رو می کنه از یه جایی که آدم فکرشم نمی کنه...

تو را به خیر هزار راه است
و
ما را به سلامت راهی نیست